تکه ای از متن پایان نامه :
علیg که درآن مجلس حاضر بود، به عنوان اعتراض مجلس را ترک نمود، خلیفه قسم داد که برگردد امام برگشت و سخن او را رد نمود.[1]
ابن ابی الحدید نقل می کند که علیg همواره می‌گفت: کعب الاحبار کذاب می باشد.[2]
یکی از معترضان سر سخت بر کعب الاحبار ابوذر غفاری بود. روزی در مجلس عثمان وقتی کعب سخنی مطابق رأی خلیفه گفت، ابوذر با عصای خود او را زد و گفت: ای یهودی‌زاده تو در اینجا چه می‌کنی؟[3]
با این تفاصیل جای تعجب می باشد که ابن طاووس کعب را از خواص اصحاب حضرت علیg می‌داند و آن را مستند به روایتی می کند که در کتابی در مجموعه قدیمی دیده می باشد.[4]
حقیقت این می باشد که کعب الاحبار در واقع مسلمان نشده بود، بلکه با پوشش اسلام، اصالت و موجودیت فرهنگ اسلام را نشانه رفته بود و حرف‌‌هایی که از او نقل شده و کتاب‌های حدیثی و تفسیری اهل سنت پر از آنهاست، بیشتر این هدف را دنبال می کند که تورات بر قرآن و بیت المقدس بر کعبه برتری دارد و زیرا میان مردم به علم معروف شده بود و مورد تشویق خلفا هم قرار گرفته بود در موارد بسیاری بعضی از اصحاب معضلات علمی خود را از وی می‌پرسیدند و او چیز‌های عجیب و غریبی می‌گفت و مدعی بود که آنها را از تورات و کتاب‌های دیگری که در اختیار اوست نقل می کند. یکی از کسانی که همواره از او می‌پرسید و نقل روایت می‌نمود ابوهریره بود که در این باره به زودی سخن خواهیم گفت.
کعب الاحبار مطالبی را از تورات نقل می‌نمود و زیرا کسی نبود که آن مطالب را با تورات تطبیق بدهد، آنها را می‌پذیرفتند؛ در حالی که بعضی منقولات کعب از تورات که در کتب حدیثی اهل سنت آمده اصلاً در تورات نیست. مثلاً در روایتی از وی نقل شده که گفت: تورات چنین آغاز جالب اینکه این حدیث که در منابع اهل سنت آمده از زبان پیامبر اسلام و به نقل از تمیم داری نقل شده می باشد؛[5] گویا که او علم بیشتری از پیامبر داشته و پیامبر از او یادگرفته می باشد! و لذا بعضی از علمای اهل سنت از آن به عنوان روایت فاضل از مفضول و متبوع از تابع یاد کرده‌اند.[6]
تمیم در زمان خلیفه دوم در مسجد پیامبر قصه می‌گفت و عمر به او اجازه داده بود که هفته‌ای دو روز قصه‌گویی کند، وقتی عثمان به خلافت رسید یک روز هم به آن اضافه نمود.[7]
[1] – مجلسی، محمد تقی، بحارالأنوار، ج36، ص194.
[2] – ابن أبی الحدید، ابوحامد عزّالدین عبدالحمید، توضیح نهج البلاغه، ج4، ص77.
[3] – طبری، محمدبن جریر، تاریخ الطبری، ج3، ص336.
[4] – طاووسی، ابوالقاسم رضی الدین، الملاحم و الفتن، ص81.
[5] – قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج2، ص520.
[6] – نووی، ابوزکریاء محیی الدین یحیی، صحیح مسلم بشرح نووی، ج18، ص81.
[7] – ابوریّه، محمود، اضواء علی السنه المحمدیّه، ص 148
دانلود رایگان فایل دموی این پایان نامه(فقط حاوی ده صفحه از صفحات پایان نامه با فرمت ورد):
