تکه ای از متن پایان نامه :
دهيد كه راهی غیر از اين وجود ندارد كه خود آن شخص زندانی گردد. بنابراين حكمت و راز تشريع زندان در اسلام اين می‌باشد كه گفته گردید (منتظری 1409، 41: 4).
در همین زمینه روايت كرده‌اند كه شخص پيامبر اسلام (ص) مردی را به خاطر تهمتی زندانی فرمود و بعدا او را آزاد كرد.» (وائلی 1407، 38).
پس آیه مذکور در خصوص مجازات شاهدین نمی باشد بلکه حبس شاهدین بمنظور حفظ حقوق مالی اشخاص می باشد، به بیانی دیگر وقتی این آیه حبس شاهدی را برایحفظ حقوق مالی اظهار نموده می باشد به طریق اولی می توان شخصی که متهم به ارتکاب قتل می باشد و بحث قصاص و خون مسلمانی در میان می باشد را بازداشت نمود.
3-2-2 سنت
در مبحث گذشته مشروعيت بازداشت موقت از نظر قرآن مجيد مطالعه گردید و اينك می‌پردازيم به مطالعه آن از ديدگاه سنت. رواياتی كه فی الجمله دلالت بر مشروعيت بازداشت موقت دارند، فراوان هستند. بلكه می‌توان گفت شمار آنها از طريق راويان شيعه و اهل سنت به حد تواتر اجمالی رسيده می باشد. در اينجا چند نمونه از آنها را اظهار می کنیم.
در روايت غياث بن ابراهيم از امام جعفر صادق (ع)، از پدرش نقل شده كه آن حضرت فرمود:«علی (ع) كسانی را كه بدهی خود را به مردم پرداخت نمی‌كردند زندانی می‌كرد، سپس آنگاه كه ورشكسته و تهيدست بودن آن شخص روشن می‌گردید، او را آزاد می‌كرد، تا برود و مالی بدست آورد.» در حديث دیگری عمار، از امام صادق(ع) نقل شده كه آن حضرت فرمود:«مردی را پيش امير المؤمنين (ع) آوردند كه كفيل مرد ديگری شده بود، آن حضرت او را زندانی كرد و فرمود: رفيقت را بيار» (حر عاملی 1409، 156: 13).
در فصل خصومات از كتاب صحيح بخاری از ابو هريره روايت شده كه ابوهريره چنين گفت:«رسول خدا (ص) دسته‌ای سواره را به سوی منطقۀ نجد فرستاد كه هنگام بازگشت مردی از بنی حنيفه را دستگير كرده و با خود به مدينه آوردند. او رئيس اهل يمامه بود و ثمامه بن اثال ناميده می‌گردید. او را به يكی از ستونهای مسجد بستند [كه فرار نكند]، رسول خدا (ص) وقتی او را ديد [بدون آنكه به بسته شدن و محبوس گرديدنش اعتراض كند]، فرمود: چه خبر داری ثمامه؟جواب داد: ای محمد خير می باشد، سپس داستان را بيان كرد. بعد از آن رسول خدا (ص) فرمود: ثمامه را رها كنيد» (بخاری 1320، 62: 2).