تکه ای از متن پایان نامه :
تعبیرناپذیر باعث ساقط[1] شدن اشتقاق جمله می گردد، اشتقاق این جمله نیز ساقط می گردد. لازم به یادآوری می باشد که در بند پیرو حالت حرف تعریف «آن‌ها» بازبینی شده می باشد و طبق اصل انجماد این گروه نمی‌تواند به بند پایه حرکت کند تا مشخصه‌های تعبیرناپذیر شخص و شمار، حالت فاعلی و حرف تعریف هستة زمان را بازبینی کند. درواقع می‌توان گفت اگر باور داشته باشیم که فاعل بند پیرو به جایگاه فاعل بند پایه حرکت نمی‌کند و هم‌زمان وجود پوچ‌واژة پنهان را نپذیریم، اشتقاق جملة «2ـ الف» به علت بازبینی‌نشدن مشخصه‌های شخص و شمار و حالت فاعلی هستة زمان بند پایه، ساقط می گردد.
اینک اشتقاق بند پایه جملة «12ـ الف» را با فرض وجود پوچ‌واژة پنهان تحلیل می‌کنیم. پس از ادغام محمول «به نظر» با بند متممی «که آن‌ها زود رفتند» و درج فعل سبک «رسیدن» در هستة گروه فعلی پوسته‌ای، پوچ‌واژة پنهان طبق شرط موضوع برونی[2] در مشخص‌گر گروه فعلی پوسته‌ای ادغام می گردد[3]. مشخصه‌های شخص و شمار پوچ‌واژة پنهان، تعبیر معنایی ندارند، ازاین‌رو این مشخصه‌ها، تعبیرناپذیرند. این مشخصه‌های تعبیرناپذیر سوم‌شخص مفرد هستند که به همراه مشخصة تعبیرناپذیر حالت، وارد اشتقاق این جمله می شوند. پس از این مرحله از اشتقاق هستة زمان با فاعل ـ مفعول ـ فعل می باشد، اما در ساخت حال کامل این زبان، فعل کمکی پس از صورت صرف‌شدة فعل اصلی تظاهر می‌یابد، او سپس یادآور می گردد که اگر همة فرافکن‌های تأثیر‌نما هسته آغاز باشند، گروه‌های زمان و مطابقت [4] را نیز بایستی پیرو همین الگو دانست.
بر این مبنا، تبیین جایگاه فعل کمکی eet در جملة «7» از زبان فلاندری غربی با مشکل روبه‌رو می گردد. در این جمله اگر گروه حرف تعریف فاعل Valere در مشخص‌گر گروه زمان یا مطابقت باشد، فعل کمکی eet نمی‌تواند هستة یکی از این دو گروه را پر کند، زیرا در رویکرد هسته آغاز بودن گروه‌های تأثیر‌نما، مشخص‌گر و هستة یک گروه در مجاورت هم قرار دارند.